Maandag 16 juli
Maandagmorgen begonnen we de dag met gebed en een stukje uit een bijbeldagboekje over je gedachten op God richten in plaats van wat er voor moeilijkheden gaande zijn. Vandaag waren de kinderen gelukkig iets minder vroeg wakker, dus konden we een beetje ‘uitslapen’. Na de morning workout met Patrick en Jonathan gingen we lekker ontbijten.

Na het ontbijt gingen we wat liedjes zingen onder leiding van het muziekteam. Hierna gingen we ons klaarmaken om naar het strand te gaan. Elk kind werd weer ingesmeerd. Sommige kinderen waren al best wel verbrand, dus gingen we als een malle smeren. Op het strand konden de kinderen lekker relaxen terwijl wij omstebeurt in de gaten hielden dat de kinderen niet over de lijn gingen, want de zee wordt snel diep. Het strand bestaat uit kiezels, dus bijna iedereen van ons team droeg waterschoenen omdat het anders best wel pijn doet. Veel van de kinderen gingen gewoon op hun blote voeten, zij kunnen goed tegen de kiezels. De zee was heel mooi blauw. Na het strand gingen we lunchen. Tijdens het eten liepen twee meiden van het kamp altijd rond met brood voor ieder die meer wilde terwijl ze buke buke buke riepen, wat brood betekent in het Albanees. Het eten bestond vaak uit veel koolhydraten, maar het was wel vaak lekker. Na het eten organiseerden we een schilderworkshop onder leiding van Nathalie, Lizanne en Marije. Veel schilderijen die de kinderen maakten hadden te maken met hoop en dankbaarheid, wat erg mooi was. Sommige kinderen hadden zelfs een schilderij voor ons gemaakt.

Na alles opgeruimd te hebben, gingen we een uurtje naar het strand met iedereen om nog even te relaxen. Na het avondeten gingen we weer zingen en deden we het tweede dramastukje over de verloren zoon. Nu ging de zoon weg van de vader en op stap om al zijn geld uit te geven met ‘vrienden’, maar toen al zijn geld op was, verlieten de vrienden hem en was hij helemaal alleen. De kinderen zaten ademloos te kijken en herkenden het verhaal. De kleintjes gingen hierna allemaal naar bed. Het was nog een hele klus om ze in bed te krijgen, maar Peter deed erg zijn best om ze in bed te houden. Om voor te bereiden op de rest van de avond kwamen we als team samen en baden we voor de avond. We konden ons zo focussen op God en merkten eenheid in ons team. De oudere kinderen bleven bij ons en we zongen nog een aantal liedjes. Adam hield een praatje over het vaderhart van God. Er werd een oproep gedaan om voor je te laten bidden door mensen van ons team. Eerst waren de jongeren afwachtend, maar later vonden ze het toch fijn om te praten en voor zich te laten bidden. Jonathan vertelde een getuigenis over vaderschap in zijn eigen leven, die velen raakten. Peter hoorde dit van verschillende jongeren terug, terwijl hij de wacht hield voor de kleine kinderen zodat zij gingen slapen. We hebben gesprekken gevoerd met de jongeren over problemen en verdriet, maar we merkten ook dat er veel dankbaarheid was. Zo kwamen er vier jongeren naar twee van ons team die echt wilden danken voor alle mooie dingen die God hen gegeven had. Veel gesprekken gingen nog lang door en dit hebben wij als heel kostbaar ervaren. Na deze mooie avond gingen we allemaal lekker slapen.

Dinsdag 17 juli
Op dinsdagochtend begonnen we weer met gebed. Helaas was een aantal van ons niet fit. Voor hen hebben we gebeden. Na het ontbijt gingen we ons klaarmaken voor de doopdienst. Iedereen werd ingesmeerd. Hierna hadden we bij het eetgedeelte een korte doopdienst. De dopelingen konden kort vertellen waarom zij zich wilden laten dopen. Vervolgens konden we een aantal liedjes zingen en bidden voor de dopelingen. Hierna vertrokken we in een optocht met de hele club naar het strand. Eenmaal op het strand doopten Adam en Patrick de twee moeders en de twee meisjes. Na afloop van de doop kregen ze een Bijbeltekst gemaakt door Willemijn en een Bijbeltje. We vonden het bijzonder om getuige te zijn van hun keuze om met Jezus door het leven te gaan. Nadat we klaar waren met het dopen, was er tijd voor waterpret in de zee.

Na de lunch was er voor de kinderen de mogelijkheid om lekker te tekenen of te knutselen met onder andere ballonnen. Aan het einde van de middag maakten we ons als team klaar voor nog meer waterpret, maar deze keer op de camping! De heren van het team hebben geruime tijd waterballonnen staan vullen bij de kranen: uiteindelijk hadden we 4 grote emmers en pannen vol waterballonnen. De kinderen gingen in teams van 5 tegen elkaar een watergevecht doen. Hierbij kregen ze waterballonnen en waterspuiten. Het was tof om te zien hoe fanatiek de strijd tussen de teams losbarstte, maar bovenal was het hilarisch om de moeders in actie te zien! De moeders die mee waren deden veel tijdens onze tijd op de camping, maar waren relatief rustig en wat op de achtergrond, maar op het moment van het watergevecht gingen ze helemaal los. Dit was erg leuk om te zien. Hierna zijn we als team alle spullen opgeruimd en de spullen voor het feest voor die avond klaargelegd. Samen met wat kinderen hebben we heel veel ballonnen opgeblazen en daarmee hebben we ballonslingers gemaakt om in de bomen op te hangen tijdens de feestavond.

Na de laatste avondmaaltijd op het kamp hadden we een tijdje rust. Toen we alle kinderen verzameld hadden voor het laatste dramastuk viel opeens de elektriciteit uit. In Nederland zie je dan normaal gesproken nog ergens wel wat licht, maar hier was het echt pikdonker! Gelukkig vonden de kinderen het vooral enorm grappig. Na een minuut of tien ging alle verlichting alweer aan. Het laatste dramastuk onthulde de clou van het verhaal: de vader was enorm blij dat de zoon weer thuis was en organiseerde een groot feest. Dit was een mooi bruggetje naar de rest van de avond: het feest! De muziek ging aan, er was chips en cola en iedereen had heel veel plezier. We stonden versteld van hoe goed de Albanezen kunnen dansen, veel van ons konden het met geen mogelijkheid bijhouden. Het was fantastisch om het kamp zo af te sluiten en dit zal voor ons een waardevolle herinnering zijn.

Woensdag 18 juli
De laatste dag van het kamp was alweer aangebroken. Vandaag was het de dag van het afscheid van de kids. Maar eerst gingen we voor de laatste keer met z’n alle ontbijten toen we allemaal uit bed waren. Nadat alle spullen waren ingepakt, maakten we nog een groepsfoto en gingen we de bus in. De busreis was een stuk rustiger dan de heenreis, want iedereen was natuurlijk moe. Eenmaal weer in Tirana bij de oude schoenfabriek waar we de kinderen ook ontmoet hadden een aantal dagen geleden, was het toch echt tijd om afscheid te gaan nemen. Alle kinderen en moeders kregen een afscheidscadeautje, een bal en een zonnebril. Ook kregen we allemaal een lekker ijsje. Toen was het moment aangebroken om gedag te zeggen. Het is bizar hoeveel we zijn gaan geven om de kinderen in zo’n korte tijd. Er zijn dan ook zeker tranen gevallen, bij de kinderen, de moeders en bij ons. Het was een moeilijk maar mooi afscheid. We hebben nog gebeden voor een gezin van een moeder met 3 dochters die in een lastige situatie zitten. Nadat we de kinderen hadden uitgezwaaid, vertrokken wij weer naar het huis van Vera om daar een nachtje te slapen. Op donderdag hebben we afscheid genomen van Vera. We zijn enorm blij met alles wat zij doet voor de kinderen.

Nu slapen we nog een nachtje in een hotel om onze reis extra genietend af te sluiten. Vrijdagnacht (morgen) zullen we weer vliegen naar Nederland. Wat hebben we enorm genoten van onze tijd in Albanië. Het was gezellig, mooi (en niet altijd makkelijk) om met die lieve kinderen op te trekken. We vinden het zo tof dat we een zaadje mochten planten bij deze kinderen en de moeders en dat ze zo hebben mogen genieten. We hopen en bidden dat het hen goed zal gaan, ook al gaan sommige terug naar een lastige situatie. We willen u enorm bedankt voor het lezen van de updates en bidden voor onze reis! Aarzel niet om ons te vragen om meer te vertellen over alle avonturen die we beleefd hebben hier in Albanië wanneer we weer terug zijn in Nederland. Faleminderit!