Woensdag 11 juli
Nadat we woensdag thuis onze laatste spulletjes hadden ingepakt, vertrokken we allemaal naar Maasland Viaduct. Hier was een heel uitzwaaicomite aanwezig om afscheid van ons te nemen. Nadat we allemaal verzameld waren en de koffers hadden ingeladen, vertrokken we richting Schiphol. In de bus vierden we feest, want Wijnand was jarig! Ook hebben we ID naar Albanië magazines gekregen, gemaakt door Lizanne. Hierin stonden leuke weetjes over elkaar, verhalen van vorig jaar, een puzzel en zelfs een bingo. Vanaf Schiphol vlogen we, na een beetje vertraging, direct naar Tirana. Hier stond Vera al op ons te wachten. Na wat gedronken te hebben op het vliegveld van Tirana reden we in 40 minuten naar het huis van Vera en het gebouw waar het project van Seed of Hope plaatsvindt. Eenmaal aangekomen na een lange reis, sloten we samen af en gingen we lekker slapen.

Donderdag 12 juli
Op donderdag we gezellig met z’n allen ontbeten. Peter was er al vroeg vandoor, want hij had de verkeerde koffer meegenomen op het vliegveld, maar die kon hij gelukkig snel terug ruilen voor zijn eigen koffer. Erwin ging onze euro’s wisselen voor Albanese lek. Na rustig te zijn begonnen, vertrokken we laat in de ochtend naar het dorpje Selba in de bergen. Na een lange, warme, hobbelige weg kwamen we in het dorpje aan. De bewoners stonden op het kleine plein al op ons te wachten. We deelden ballen uit aan de kinderen. Een van de mannen zong een mooi Albanees lied voor ons. We brachten voedselpakketten naar een aantal families bij hun thuis. Ook mochten we voor hen bidden, wat erg mooi was. We hebben zelfs een aantal bijbels kunnen uitdelen. Veel van de huizen in Selba zijn oud en staan op instorten. Veel mensen hier hebben erg weinig om van te leven. Bij een van de families was ons team vorig jaar ook langs geweest. Toen woonden ze in een gevaarlijk huis dat elk moment in elkaar kon vallen. Anouk had voor hen gebeden, dat ze het beter zouden krijgen qua financiën, dat ze sterke onafhankelijke mensen mochten worden en zich mochten ontwikkelen. Toen we er nu weer waren, werd een nieuw, stevig huis gebouwd voor hen. Dat was erg bijzonder om te zien, hoe God daarin voorzien heeft. Voordat we Selba weer verlieten, dronken we nog wat in het centrale dorpscafe. Ondanks de taalbarrière kon je zien dat de mensen dankbaar waren dat we bij hen langs zijn geweest. Dit was erg mooi. Op de weg terug hebben we wat gegeten onderweg en zijn we terug naar het project gegaan. Na even wat gechilled te hebben, gingen we Tirana in om lekker uit eten te gaan. Het verschil tussen het centrum van Tirana en zo’n dorpje als Selba is erg groot. In Tirana zijn veel mooie en grote huizen terwijl de mensen in Selba erg slecht wonen. Het was wel erg leuk om het centrum van Tirana mee te maken, waar veel bedrijvigheid is.

Vrijdag 13 juli
Op vrijdag ontbeten we en begonnen we de dag samen. Na afgerond te hebben begonnen de meiden met het samenstellen van de toilettasjes en de kledingsetjes voor de kinderen. De mannen gingen stukken van het gebouw van het project verven. De veranda, de deur, een stalen poort en de zijkant van het huis. Na al de verf van ons afgewassen te hebben, hielden een aantal van ons lekker siësta. Ook hadden we tijd om aan de activiteiten van tijdens het kamp met de kinderen te werken.

Vanavond zullen we wat tijd gezellig met elkaar doorbrengen en avondmaal vieren. En nog even rustig aan doen en onze tas weer inpakken voordat morgen het kamp begint. Want morgen moeten we weer vroeg uit de veren! We hebben een hoop indrukken opgedaan in deze eerste dagen. De omgeving is erg mooi en het is gaaf om te zien hoe Vera en de anderen zich inzetten voor de kinderen. Ontzettend gaaf dat wij hier aan bij mogen dragen! We kijken erg uit naar de rest van onze reis en zijn benieuwd wat we allemaal nog meer gaan meemaken.